column door Joost Samson
Onder toeziend oog van tientallen boerderijvrienden die bij ons een koe hebben geadopteerd, hebben de koeien hun vrijheidsdansje weer gedaan. Dit jaar geen rondvliegende kluiten grond, maar lekker springen op een stevige bodem.
Het begint erop te lijken dat minister Wiersma met doelsturing nu ook in een stevige bodem wil investeren. Als landbouw kijken we hier al lang naar uit, want de huidige wetgeving voor stikstofemissiereductie zet meerdere sectoren geheel klem. En je bent tenslotte ondernemer geworden om zelf keuzes te kunnen maken hoe je je doelen wilt (of moet) behalen.
Wel blijft het bedenkelijk dat kunstmest nog steeds goedkoop ingezet mag worden om de bemesting op het gewenst niveau te krijgen. En als je daarbij weet dat kunstmestimport een verkapte vorm van gasinkoop uit Rusland is, zouden we alles op alles moeten zetten om dierlijke mest veel beter te benutten.
Sommigen zullen dit zoeken in de mogelijkheid om d.m.v. renure mest in te zetten als kunstmestvervanger (sorry, maar aan deze term kan ik maar niet wennen) en anderen zullen richten op het beter bewaren van mest door bijvoorbeeld fermenteren, composteren of rijpen.
Afgelopen dagen heeft Nederland zijn vrijheid gevierd en uit onderzoek blijkt dat we dat steeds belangrijker zijn gaan vinden. Niet te vergelijken met wat gevierd werd voelt doelsturing voor de landbouw toch ook als vrijheid. Vrijblijvend is het echter niet. Er zal bewezen moeten worden dat het werkt én effect heeft op de instandhouding van de natuur. Laten we hopen dat we voor de doelstellingen die ons nog te wachten staan (andere emissies en waterkwaliteit) ook vrijheden behouden om die te bereiken. Met gepaste/gunstige regelingen kun je daar als ondernemer dan weer een uitdaging in zien.
